επανωκαλύμ(μ)αυκο(ν)

και επανωκαμήλ(λ)αυκο(ν), το (Μ ἐπανωκαμελλαύκιον και ἐπανωκαμελλαύχιν και ἐπανωκαμήλ(λ)αυκον)

μαύρο κάλυμμα που τό έριχναν πάνω στο καλυμμαύχι τών μοναχών και κυρίως τών επισκόπων και τών αρχιμανδριτών και σκέπαζε το κεφάλι και τον αυχένα.